Bart was na zijn eindexamen nog niet helemaal zeker over zijn studiekeuze en overwoog een tussenjaar om wat extra bedenktijd en om eventueel ook in het buitenland te gaan hockeyen op een goed niveau. Na veel afwegingen besloot hij naar Valencia te gaan om in de eerste plaats te gaan hockeyen, maar voor de opvulling van zijn weekprogramma leek het hem ook nuttig om te starten met een cursus Spaans.
Hier volgt het verslag van zijn ervaringen;
“Ik wilde eigenlijk gaan hockeyen in Valencia en had alle contacten ook al vooraf gelegd, maar bij een medische keuring in Valencia bleek dat ik een scheurtje in mijn meniscus had. Dat was een fikse tegenvaller, maar gelukkig stond ik ook al ingeschreven voor een cursus Spaans en dat kon gewoon doorgaan.
De klassen op de taalschool waren heel klein, maximaal met 10 personen, waardoor je goed je vragen kon stellen aan de docenten en iedereen veel aan het woord was. Er zijn klassen op elk niveau. Dus je kan makkelijk instromen op jouw niveau of wisselen van klas als je het te moeilijk of makkelijk vindt. Je leerde alles in de klas, waardoor je geen huiswerk had of hard moest leren voor examens. Je gaat elke 4 weken een niveau omhoog als je de toets haalt, dus dat gaat heel snel. Soms gingen de lessen voor mij een beetje te traag. Dat kwam omdat ik op het laagste niveau begon en daar waren ook mensen die er helemaal niks van begrepen waardoor de rest van de klas daar op moest wachten. Later ging het gelukkig veel beter.
De school organiseerde heel veel activiteiten zoals paella avonden, kooklessen, fitness, tripjes naar andere steden en yoga.
Ik woonde in huisvesting van de school. De locatie was uitstekend: midden in het centrum en dicht bij de school. Eerst zat ik in een wat mindere kamer, maar ik kon na een week al naar een betere kamer in hetzelfde huis omdat er iemand wegging. De kamer was niet zo groot, maar dat maakte niet zoveel uit want ik was overdag heel weinig thuis. De woonkamer was klein, net als de keuken en de badkamers en het had geen daglicht omdat het tussen de slaapkamers in lag. Gelukkig had ik een balkon en airco op mijn kamer, dus uiteindelijk was het helemaal prima. Iedere week werd er heel goed schoongemaakt en kreeg ik schone handdoeken en lakens. Ik had drie huisgenoten. Voor het grootste gedeelte van de tijd was dat één Nederlandse jongen met wie ik veel deed en waar ik nu nog steeds contact mee heb en twee Duitse meisjes waar ik iets minder contact mee had maar die wel heel aardig waren. Een maand voordat ik terug zou gaan had ik aan de school gevraagd of ik naar het appartement onder mij kon verhuizen en dat kon. Daar zat ik met een Duits meisje, maar die ging na een week al naar huis waardoor ik alleen zat. Dit appartement was veel ruimer en had een betere badkamer.
Ik was eigenlijk heel weinig thuis, want ik was vaak op pad of in de andere schoolresidentie waar veel Nederlanders zaten die goede vrienden van mij waren geworden en dat nu nog steeds zijn. Daar was het altijd heel gezellig, maar ik vond het ook wel prettig om dan thuis weer even rustig te kunnen slapen.”
“Ik heb in Valencia de tijd van mijn leven gehad en veel nieuwe mensen leren kennen. Ik ben heel blij dat ik hier uiteindelijk toch voor heb gekozen.”
“Ik ben heel blij dat Heleen mij adviseerde om naar Valencia te gaan. Ik vond het de perfecte stad om als 18-jarige een paar maanden te wonen. De begeleiding van Bureau Buitenland was uitstekend. Ik kreeg na een paar dagen al een appje van Heleen hoe ik het had en of ze nog ergens mee kon helpen. En als ik vragen had kon ik haar altijd appen of mailen en kreeg ik meteen antwoord. Gelukkig was er in Valencia zelf weinig hulp nodig omdat alles eigenlijk heel goed ging en je kan zelf ook veel regelen en vragen bij de school als er je iets wilt weten of nodig hebt.”
